vrijdag, maart 18, 2005
De tijd gaat snel!
Het is reeds halfweg maart! Amaai, wat gaat de tijd hier snel! Zelfs te snel!
Het was tot nu toe wel een zeer leuk weekje! Met de leerlingen van de CFAM en de opleiders (waar ik dus ook tot toe behoor) zijn we woensdag op “schoolreis” gegaan. Rond 8u zijn we hier in Mouda vertrokken richting Guider om daar in de omgeving de “Gorge de Kola” te bezoeken Het vervoer was met de camion (zoals op “onze fevriér, fête de la jeunesse), het busje (transport des enfants) en de toyota (de jeep met in de laadbak ongeveer 12 leerlingen). Het verwonderde iedereen wel dat we maar één keer zijn tegen gehouden door de politie en dit was op de plaats waar we “péage” moesten betalen. Gorge de Kola was zeker de moeite om te bezoeken. Ik zal proberen enkele foto’s door te sturen om online te plaatsen. In het droge seizoen heb je de mogelijkheid om in de kloof te wandelen, maar tijdens het regenseizoen stroomt het water er met een verschrikkelijk tempo door. Er was nog een klein beetje water, maar ik vermoed dat tegen eind maart er waarschijnlijk geen water meer door zal stromen. Ik had mijn kodak bij me en het was niet te doen hoeveel leerlingen vroegen om een foto te nemen. Het is hier ontzettend moeilijk om spontane foto’s te nemen want vanaf ze een kodak zien vragen ze om te poseren. Maar dan verwachten ze enkele dagen later wel dat je ze de foto zal bezorgen. Probeer dan maar eens uit te leggen dat het een digitale kodak is en dat het hier in Kameroen onmogelijk is om de foto’s uit te printen.
Donderdag avond was er hier een feestje in mijn huisje in de fondation. Binnen enkele dagen vertrekt Andreas terug naar Duitsland na 2 jaar in Kameroen te werken via DED. En voor hij vertrekt heeft hij nog vlug een feestje gegeven. Ik heb het feestje afgesloten samen met Sylvestre (Kameroenees) rond 2u! We hebben onze meningen gedeeld over de man – vrouw verhouding en ontwikkelingshulp van de “Nazara’s” in Afrika. Het komt erop neer dat onze meningen twee tegenpolen zijn. Maar het allerbelangrijkste vind ik dat hij een mening heeft en er voor uitkomt. Er zijn er veel die geen mening hebben of hun mening voor zichzelf houden. Mensen die blindelings anderen volgen zonder kritisch na te denken is echt wel geen goede uitgangsbasis voor de verdere evolutie van Afrika!
De volgende ochtend ben ik met een redelijk ochtendhumeurtje wakker geworden rond 6u door de hitte. Maar na een douche en een ultra straffe koffie ben ik er wel door gekomen. Plots was ik verbaasd want heel het dorp stroomde opeens al zingend de fondation binnen. Een maal per jaar komen ze onverwachts om een cadeau te geven aan de fondation voor het werk dat we/ze verrichten in de instelling zelf en erbuiten (waterpompen, scholen bouwen, …). Al de vrouwen hadden hout mee en al de mannen hadden een zak met graan mee. En alles samen is dit een serieuze hoop. Het is onvoorstelbaar dat de mensen dit doen want zelf hebben ze vaak niet de mogelijkheid om één deftige (Afrikaanse) maaltijd te maken voor zichzelf. Het weinige dat ze hebben geven ze dan weg uit dankbaarheid. Het was ook opvallend dat mannen en vrouwen gescheiden kwamen en dat de mannen overbleven om het graan te tellen. Ik vermoed dat er in het totaal 9 zakken (100 liter) graan is gegeven aan de instelling. Wetende dat 1 zak 15000 CFA kost en dat Mouda niet echt een groot dorp is, is dit dus serieus veel!
Morgen vertrek ik naar Garoua! Carla heeft me uitgenodigd om naar de voetbalwedstrijd te gaan tussen Garoua Coton en een Angolese ploeg. Ik zie dit wel zitten want ik denk dat dit een prachtige ervaring zal zijn. Ik zal in Garoua blijven tot dinsdag want ik zal een organisatie bezoeken die met straatkinderen werkt op dezelfde manier als “La Belle Etoille” in Maroua.
Groeten,
Dries
Het was tot nu toe wel een zeer leuk weekje! Met de leerlingen van de CFAM en de opleiders (waar ik dus ook tot toe behoor) zijn we woensdag op “schoolreis” gegaan. Rond 8u zijn we hier in Mouda vertrokken richting Guider om daar in de omgeving de “Gorge de Kola” te bezoeken Het vervoer was met de camion (zoals op “onze fevriér, fête de la jeunesse), het busje (transport des enfants) en de toyota (de jeep met in de laadbak ongeveer 12 leerlingen). Het verwonderde iedereen wel dat we maar één keer zijn tegen gehouden door de politie en dit was op de plaats waar we “péage” moesten betalen. Gorge de Kola was zeker de moeite om te bezoeken. Ik zal proberen enkele foto’s door te sturen om online te plaatsen. In het droge seizoen heb je de mogelijkheid om in de kloof te wandelen, maar tijdens het regenseizoen stroomt het water er met een verschrikkelijk tempo door. Er was nog een klein beetje water, maar ik vermoed dat tegen eind maart er waarschijnlijk geen water meer door zal stromen. Ik had mijn kodak bij me en het was niet te doen hoeveel leerlingen vroegen om een foto te nemen. Het is hier ontzettend moeilijk om spontane foto’s te nemen want vanaf ze een kodak zien vragen ze om te poseren. Maar dan verwachten ze enkele dagen later wel dat je ze de foto zal bezorgen. Probeer dan maar eens uit te leggen dat het een digitale kodak is en dat het hier in Kameroen onmogelijk is om de foto’s uit te printen.
Donderdag avond was er hier een feestje in mijn huisje in de fondation. Binnen enkele dagen vertrekt Andreas terug naar Duitsland na 2 jaar in Kameroen te werken via DED. En voor hij vertrekt heeft hij nog vlug een feestje gegeven. Ik heb het feestje afgesloten samen met Sylvestre (Kameroenees) rond 2u! We hebben onze meningen gedeeld over de man – vrouw verhouding en ontwikkelingshulp van de “Nazara’s” in Afrika. Het komt erop neer dat onze meningen twee tegenpolen zijn. Maar het allerbelangrijkste vind ik dat hij een mening heeft en er voor uitkomt. Er zijn er veel die geen mening hebben of hun mening voor zichzelf houden. Mensen die blindelings anderen volgen zonder kritisch na te denken is echt wel geen goede uitgangsbasis voor de verdere evolutie van Afrika!
De volgende ochtend ben ik met een redelijk ochtendhumeurtje wakker geworden rond 6u door de hitte. Maar na een douche en een ultra straffe koffie ben ik er wel door gekomen. Plots was ik verbaasd want heel het dorp stroomde opeens al zingend de fondation binnen. Een maal per jaar komen ze onverwachts om een cadeau te geven aan de fondation voor het werk dat we/ze verrichten in de instelling zelf en erbuiten (waterpompen, scholen bouwen, …). Al de vrouwen hadden hout mee en al de mannen hadden een zak met graan mee. En alles samen is dit een serieuze hoop. Het is onvoorstelbaar dat de mensen dit doen want zelf hebben ze vaak niet de mogelijkheid om één deftige (Afrikaanse) maaltijd te maken voor zichzelf. Het weinige dat ze hebben geven ze dan weg uit dankbaarheid. Het was ook opvallend dat mannen en vrouwen gescheiden kwamen en dat de mannen overbleven om het graan te tellen. Ik vermoed dat er in het totaal 9 zakken (100 liter) graan is gegeven aan de instelling. Wetende dat 1 zak 15000 CFA kost en dat Mouda niet echt een groot dorp is, is dit dus serieus veel!
Morgen vertrek ik naar Garoua! Carla heeft me uitgenodigd om naar de voetbalwedstrijd te gaan tussen Garoua Coton en een Angolese ploeg. Ik zie dit wel zitten want ik denk dat dit een prachtige ervaring zal zijn. Ik zal in Garoua blijven tot dinsdag want ik zal een organisatie bezoeken die met straatkinderen werkt op dezelfde manier als “La Belle Etoille” in Maroua.
Groeten,
Dries
