Stage in Kameroen

Hallo iedereen,

Hoe gaat het daar in België? Hoe was de compos party? Is Bush reeds gepasseerd in België? Of moet dit nog komen? Doe hem alvast de groeten van me en zeg dat ze zelf in Kameroen vinden dat de oorlog in Irak enkel is om zijn eigen (olie)zakken te vullen!

Ik stel het zeer goed! In het begin had ik het wat moeilijk met mijn Frans. Oftwel spreken ze te snel, oftewel spreken ze Frans met Italiaanse of Afrikaanse haren erop, oftewel… Maar het begint te verbeteren…

Mijn eerste week zit er trouwens op! Donderdag? Ja… Het is verlengd weekend want morgen is het “Fête de la jeunesse”. In elke arrondisement is er een groot defilé. Hier in de school in Mouda zijn ze reeds een hele week bezig om te marcheren en te zingen! Ik zal gaan kijken naar Moutourwa, waar Mouda toe behoort! Naast de defilé is er trouwens ook een voetbalwedstrijd tussen de school in Mouda en de school in Moutourwa! Ik laat zeker iets horen hoe het is geweest.



Enkele weetjes…
Ik ben naar Mouda gevoerd geweest door Père Jean Marie. Samen met mij was ook Robert mee (Ik heb de naam gewijzigd om in orde te zijn met mijn beroepsgeheim é). Robert is een kind van 5 jaar die verstoten is door zijn vader. Zijn moeder is gestorven na zijn geboorte. Robert heeft een hele tijd op straat geleefd tot hij is opgevangen door “La Belle Etoille”. Dit is een organisatie die straatkinderen onderdak, eten en educatie geeft. Zij proberen de kinderen terug in de familie te krijgen, maar als dit niet lukt brengen ze het kind naar een organisatie waar een opvang mogelijk is. “La Belle Etoille” heeft contact kunnen krijgen met de vader van Robert, maar hij wil zijn zoon niet meer terug. De grootvader heeft daarom de toestemming gegeven om Robert naar Fondation Bethleem de Mouda te sturen. Daar kan hij Robert nog bezoeken. Voorlopig stelt Robert het hier goed. Waarom vertel ik dit je? Dit is maar één voorbeeldje van de situatie van de kinderen hier. Ik heb de dossiers van de kinderen mogen inkijken en sommige zijn nog veel erger… Moet ik nog een voorbeeldje geven? Er zit hier iemand (24 of 25 jaar) met een zware psychische handicap, zij is verstoten door haar ouders en heeft een hele tijd op straat geleefd. Daar is ze verkracht geweest (dit is toch het vermoeden) met als gevolg dat ze een kind heeft en AIDS.
Hier in Mouda zitten er weeskinderen, kinderen met een handicap (die nu voor het weekend naar huis zijn als ze niet te ver van de instelling wonen), doven, verstoten kinderen,…
Toch merk je hier niet rechtstreeks de ellende! Je ziet hier blije, dankbare gezichten… Maar achter elke blij, dankbaar gezicht schuilt een geschiedenis…

Ik heb vandaag ook met een man gesproken die maar liefst 62 kinderen heeft. Dit wel bij 7 vrouwen! Jaja… Polygamie komt hier verschrikkelijk veel voor! Gelukkig heeft die man de middelen om die kinderen te onderhouden…

In die dossiers zitten trouwens soms ook de rapporten van de kinderen vanop school. Wat opmerkelijk is dat er verschrikkelijk veel aandacht wordt geschonken aan de het klassement van de punten. Naast het eindtotaal staat er even groot: 18de van de 94 leerlingen! En op het rapport staan ook de reglementen van de school. Enkele voorbeelden zijn: het is verboden om met proppen te smijten en in bomen te klimmen, je bent verplicht om groet te brengen aan de Kameroense vlag bij het begin van de dag,…

Ik weet niet of Ruth en Gilles (twee medestudenten die in Ghana zitten) dit ook merken, maar hier in Kameroen kloppen ze echt niet veel uren oftewel kloppen wij veel te veel uren! En dan willen ze in België nog eens een 40 urenweek invoeren… De werkuren zijn van 8u30 tot 13u en van 14u tot 15u30. In principe is mijn werk dan ook gedaan, maar aangezien de kinderen hier blijven, kan ik erna dan ook nog aan de slag door bijvoorbeeld reuzespelen te geven of groepsdiscussies te leiden over stelen, …

Mama en Inge, ik zal binnenkort eens een foto nemen van Asymiké. Dit is de kleine van de kuisvrouw Marta! Je zal zeker smelten… Asymiké kan zijn eerste stapjes reeds zetten maar zit ook nog heel veel in het doek die op de rug van zijn mama hangt! Of… hij is met mij aan het spelen!

Gisteren heeft Kameroen een oefenwedstrijd gewonnen tegen Senegal in Parijs! De sfeer was zalig tijdens het kijken!

Stefano, de Italiaan met zijn intern conflict, gaat de strijd aan met de Chinezen! De Chinezen hebben hier in Extrême Nord enkele serieuze pompinstallaties om water op te pompen. Dit water filteren ze, om daarna te verkopen aan de bevolking. Maar doordat ze zo’n krachtige pompen hebben, trekken ze heel wat waterputten leeg zodat sommige dorpen enkele kilometers moeten afleggen om aan water te geraken. Vanuit PIME willen ze iets doen aan die situatie en daarom hebben ze Stefano de opdracht gegeven om een waterpomp en enkele waterleidingen te leggen. Nu is hij hier voor de voorbereidingen. 20 of 22 februari komt er een camion toe in Douala met alle benodigdheden en kan hij aan de slag…

Ik ga jullie laten want ik ben doodmoe… Het is nu 22u30 en het is hier in mijn kamer 37°… Ik probeer zo snel mogelijk mijn teksten te plaatsen op mijn blog!

Séyéso!
Au Revoir!
Tot ziens!

Dries